سخن گفتن از آینه عفاف و مادر عصمت این گوهر قدسی در قامت انسانی ساده نیست به ویژه که در دریافت “جلوه‌های معنوی این اقیانوس بی‌پایان” به مثابه کودکی خرد باشی که توانی بسیار محدود و درکی بسیار ناقص دارد. اما به مدد روایات معصومین(ع) که به فیض وجودی بی‌بی دوعالم اتصال دارند، ما را روزنه‌ای هست که از بانو توشه برگیریم. به شواهد روایات فاطمه (س) به عرفان کامل رسید در چهارچوب خانه‌ای محقر اما پر از نور و نماز و قرآن و عبادت به شکلی که جبرائیل امین بر حضرتش نازل می‌شد. در شأن عبادت حضرت(س) امام باقر علیه‌السلام فرمود: «کانت تَقُومُ حَتّى تَورَّمَ قدماها». همچنین علاّمه مجلسى (ره) در مورد خانه على و فاطمه علیهماالسلام از انس بن مالک، و بُریره نقل می‌کند: هنگامى که رسول خدا (ص) این آیه شریفه را خواند: «فى بیوتٍ اَذِنَ اللّهُ اَن تُرْفَعَ و یُذْکَرَ فیها اسمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فیها بالْغُدُوِّ والآصالِ»؛ در خانههایى (مانند معابد، مساجد و منازل انبیا و اولیا) خدا رخصت داده که آنجا رفعت یابد و در آن، ذکر نام خدا شود و صبح و شام تسبیح و تنزیه ذات پاک او کنند. مردى برخاست و سؤال کرد: اى رسول خدا! این خانهها کدامند؟ حضرت فرمود: خانههاى انبیا. سپس ابوبکر برخاست و پرسید: اى رسول خدا! آیا این خانه (اشاره به خانه على و فاطمه) نیز از همان خانههاست؟ حضرت فرمود: آرى و از برترین آنان است. در روایت دیگری بیان شده، روزی رسول خدا به او فرمود: «دخترم از خدا چیزى بخواه که جبرئیل از جانب خدا وعده اجابت داده است.» فاطمه علیهاالسلام عرض کرد: «حاجتى جز توفیق در بندگى خدا ندارم. آرزویم این است ناظر جمال او باشم و به وجه کریمش نظاره کنم» و خود در مناجاتش میفرمود: «أسالک لذّة النّظر الى وجهک». پس ما به عنوان یک زن در روزگار فعلی شایسته نیست که با رها کردن چهارچوب منزل و بی‌اندیشه وظیفه همسری بیرون از این فضا عرفان و معنویت بجوییم بلکه لازمه نقش‌آفرینی، بالندگی معنوی یا حضور سیاسی در اجتماع باید چون فاطمه (س) ابتدا توجه به سازندگی فردی و استحکام خانه و خانواده باشد و سپس حضور در اجتماع #سبک_زندگی_فاطمی #به_قلم_خودم
با بررسی روایات پیرامون خانم فاطمه زهرا(س) به نکته قابل توجهی می‌رسیم مثل ”سیده النساء العالمین” یعنی از حضرت به عنوان سرور زنان عالم یاد شده است؛ موردی که عیناً برای حضرت مریم(س) هم آمده است و او نیز به عنوان سرور زنان عالم یاد شده است.
بنابراین این سوال به ذهن می‌رسد که آیا تفاوتی بین این دو الگو در معرفی نیست؟
با بررسی‌های بیشتر پاسخ این پرسش جالب توجه است! تفاوتی که بین این دو بانو وجود دارد، این است که حضرت مریم (س) الگوی زنان عصر خود معرفی شده است اما حضرت زهرا(س) الگوی تمامی انسان‌ها اعم از زن و مرد در طول تاریخ. آنجا که امام زمان(ع) در توقعی به خط مبارک خود می‌فرمایند: «وَ فِی ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) لِی أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»؛ در دختر رسول خدا برای من سرمشقی پسندیده وجود دارد.
این مطلب نشان می‌دهد که اولا بی‌بی دو عالم (س) دارای عصمت هستند و ثانیا این بانو تنها الگوی زنان نیست، بلکه الگوی مردان نیز هست.
بنابراین سیره زندگی حضرت (س) الگوی همه انسان‌هاست تا روز قیامت. السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا سَیِّدَهَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ
ضمن آرزوی قبولی عزاداری‌های همه عزیزان در اقامه عزای سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین (ع) و یاران با وفایش در جای جای این کره خاکی به ویژه حسینیه‌های فضای مجازی بی‌شک همه ما در این اقامه عزا ماجوریم و البته می‌دانیم که با توجه به معرفت هر فرد نسبت به امام معصوم پاداش همه یکسان محاسبه نمی‌شود و از طرفی این روزها که تقریباً همه ما به نوعی زائر امام حسین(ع) هستیم زیارت همه یکسان و مقبول درگاه خداوند نیست *زیرا زیارت مشروط به شروطی خاص است که البته با وجود شروط آن زیارت پذیرفته می‌شود* این امر اندکی اندیشه نیاز دارد که از خود سوال کنیم زیارت چه کسانی مقبول باشد؟ چه اینکه این روزها ما دائم در حال سلام و تحیت بر ارواح مطهر شهدای کربلا و بقیه ائمه معصوم (علیهم الاسلام اجمعین) هستیم که این سلام و تحیت از راه دور، زیارت ما محسوب می‌شود و به حتم دوست داریم بدانیم زیارت‌های ما پذیرفته است یا خیر؟ پاسخ این سوال را از لسان مبارک امام صادق(علیه السلام) بشنویم که زیارت چه کسانی پذیرفته می‌شود؟ از حمزه بن حمران نقل شده است که امام صادق (ع) فرمودند: نوه‌ام در سرزمین خراسان، در شهری که به آن طوس می‌گویند، کشته می‌شود. هر کس که او را بامعرفت به حقش زیارت کند، من در روز قیامت دستش را گرفته و داخل بهشتش می‌کنم و لو اینکه گناه کبیره داشته باشد. راوی می‌گوید از امام پرسیدم، جانم به فدایت؛ *معرفت حقش چه چیزی است؟* *امام فرمودند: اینکه بداند، “اطاعتش واجب” است و اینکه او “امامی است غریب” و امامی است که به “شهادت رسیده” است.* هر کس او را زیارت کند در حالیکه معرفت به وی داشته باشد، خداوند ثواب هفتاد شهیدی که حقیقتاً نزد پیامبر به شهادت رسیده باشند، را به او می دهد.(بحار الانوار، ج 99، ص 35) بنابراین طبق فرمایش حضرت مشخص شد که زیارت فردی که زیارتش *عارفاً بحقه (دارای چهار شرط)* باشد، زیارتی پذیرفته است اما سوال دیگری مطرح است که آیا فردی که زیارتش پذیرفته است سرانجام او عاقبت بخیری و بهشت است؟ در پاسخ به این سوال باید گفت تمامی کارهای خیر -از جمله زیارت- در صورتی می تواند مفید واقع شود که آن عمل خیر را انسان در آخرت به همراه خودش بیاورد؛ یعنی در صورتیکه آن اعمال به واسطه گناهان ما از بین رود، قطعا شفاعتی هم در کار نیست زیرا ثواب آن عمل، مردّد به نگه داشتن آن تا روز قیامت است و به صرف انجام دادن آن، انسان نتیجه آن را نخواهد دید.(ترجمه المیزان، ج2، ص: 257/ مراجعه شود به آنچه علامه در باب حبط عمل در المیزان آورده است و فعلا مطلب ما را روشن می‌کند. علامه می‌فرمایند: “حق مطلب این است که انسان به مجرد اینکه عملى را انجام داد مستحق ثواب و یا عقاب می‌شود، و لیکن این استحقاقش دائمى نیست، ممکن است دستخوش دگرگونى بشود، و وقتى از معرض دگرگونى در میآید که دیگر عملى از او صادر نشود، یعنى بمیرد"…) بنابراین می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که اگر زائر، بتواند زیارتش را به سلامتی به مقصد خویش برساند، قطعا وعده شفاعت درباره وی محقق می‌شود ولی اگر -بواسطه گناهانش- نتوانست آن را به مقصد خویش رساند، قاعدتاً نمی‌تواند نسبت به امر شفاعت محقّ باشد. بر این اساس هر زائری لازم است اولا زیارتش نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) زیارتی عارفاً بحقه باشد و ثانیاً بتوانید با پرهیز از گناهان این زیارت مقبولش را تا روز واپسین به مقصد برساند تا مشمول شفاعت حضرات معصومین قرارگرفته و وارد بهشت شود چه اینکه واحب الاطاعه بودن امام در عمل، اطاعت آنان در نهی از گناه توسط آنان است. *و اما سوال مهم‌تری وجود دارد که محل بحث است و جا دارد هر یک از ما پاسخ آن را نیز بدانیم اینکه امام صادق(ع) در متن حدیث می‌فرمایند: “هر کس او را با معرفت به حقش زیارت کند، من در روز قیامت دستش را گرفته و داخل بهشت می‌کنم و لو اینکه گناه کبیره داشته باشد"، آیا به صرف زیارت عارفاً بحقه می‌توان نتیجه گرفت زائر مورد شفاعت قرار می‌گیرد و مصون است؟* #تولیدی/ پژوهشی پیرامون زیارت و زائر #محرم_1401 #به_قلم_خودم
از فرازهای فروزان این زیارت، سلام‌های آن است. در آغاز هفت سلام و در ادامه دستور صد سلام داریم. سری است عجیب دستور صد سلام در زیارت عاشورا! آیا زیارت دیگری داریم که صد سلام داشته باشد؟ اگر آدم بی جهت به شخصی صدبار سلام کند، می‌گویند عقلش را از دست داده است. در سنت رسول اکرم (س) هم نداریم یک نفر چندبار به رسول خدا (س) در یک دیدار صد سلام کند و حضرت هم در همان مجلس همه را جواب دهند. بنابراین چه سری در صد سلام نهفته است؟ “السلام” یعنی چه؟ سلام به ظاهر یعنی سلام علیکم یعنی درود بر شما، سلامتی می آورد. این گونه ترجمه در مقابل کهکشان معارف مستتر در کلمه “السلام” آنگاه که در مجموعه معارف قرآنی و روایی قرار می‌گیرد، مسخره‌ترین ترجمه است. سلام واژه‌ای عربی است. کلمات عربی در زبان محاوره‌ای عرب‌ها همان معنای معمول را دارد که در زبان های دیگر دارد و ترجمه معادل می‌شود. عرب‌ها هم در هنگام ملاقات و هم در هنگام خدا حافظی از کلمه سلام استفاده می کنند. می‌گویند: “السلام علیکم و یا مع السلام” اینها به معنای درود بر شماست. اینها سلامتی می‌آورد. اما زمانی که این کلمه عربی معمولی، به اقیانوس معارف وحیاتی وصل می‌شوند و در مجموعه الفاظ و کهکشان‌های واژه های قرآنی وارد می‌شوند از جنس دیگری درمعنای ” السلام علیکم” بوده، ترجمه درود بر تو ساده‌ترین و سطحی‌ترین معنی است، اصلا نمی‌شود معنی سلام را تمام و کمال گفت. با توجه به آیات و روایات می فهمیم که در سلام چند دسته از معانی وجود دارد: الف) دسته اول به معنی “دعا” است، سلام در معنای دعا مانند یک مفتاح الجنان پر از دعا، دعای فراوان. ب) دسته دوم از مفاهیم و معانی سلام “توسل” است، مفاهیم سلام در این دسته به اندازه یک مفاتیح الجنان در باطن خود معارف توسل را منتشر کرده است. ج) دسته دیگر از معانی سلام تسلیم است؛ مفاهیم و معارف تسلیم هم بسیار زیاد است. د) دسته دیگر اعلام آمادگی برای شهادت و چوب حراج زدن به تمام علائق دنیاست. ه) دسته دیگر درخواست مقامات ملکوتی برای خویش از آستان امام حسین (علیه السلام) است. و دسته دیگر … . با توجه به آیاتی مانند سلام علی نوح فی العالمین، سلام علی ابراهیم، تحیتهم فیها سلام، … در ترجمه سلام اصل همه این مقامات از خود حضرت حق منشعب می شود، از حق اعطا شده و همه درجات رو به ناحیه حق دارند. بنا به فرمایش حضرت فاطمه (س) الیک یرد السلام خواهند شد؛ آنگاه به معنی درود بر شما نخواهند بود. پس سلام دارای معانی گوناگون بوده، با گفتن السلام علیک یا ابا عبد الله! - به مقام سلطنت مطلقه حضرت ابا عبد الله(ع) پناهنده می‌شویم. - از حضور و درک مقامات حضرت و معارف معراج و روح حضرت به شگفتی و حیرت می افتم. - از ظلم ستم کاران و منحرفان زمان خود به ساحت مقدس حضرت، شکایت می کنیم و دادخواهی می‌نماییم. - با ملکوت آسمان معراج و آستان انوار مقدس حضرت، مناجات می‌کنیم. - به گدایی به آستان سلیمان ملک و ملکوت می‌رویم. - از حق تعالی بالاترین مقامات ملکوت را از خزائن غیب او برای حضرت ابا عبدالله (ع) درخواست می‌کنیم. - برای هدایت و جلب عنایت حضرت نسبت به خویش دعا می‌کنیم. - مقامات بلند و معارف عمیق و تجلیات حیرت انگیز را تکریم می کنیم. بنابراین با هر سلامی از مقام خزائن غیب فتوحات می‌شود، سلامی که معنی فقط درود باشد یکی اش هم زیاد است اما سلامی که یک مفاتیح الجنان دعا در آن نهفته باشد، یک میلیون بارش هم کم است! با هر سلامی فیوضات می رسد که ما اصلا نمی‌دانیم حقیقت آن‌ها چیست، روح حضرت با انواری که ما از حقیقت آن ها بی‌خبریم منور می‌شود، اسراری که ما نمی فهمیم برای حضرت مکشوف می‌شود، نعماتی که ما نمی‌دانیم به حضرت سرازیر می‌شود، رحماتی که ما نمی‌شناسیم و معارفی که ما نمی‌فهمیم حضرت را در برمی‌گیرد، با هر سلام “وَ ان من شی ء الا عندنا خزائنه” برای حضرت نازل می‌شود، آن وقت معارف و مفاهیم صد سلام حیرت آور می‌شود!! ⬅ برگرفته از صهبای عشق، مهدی ستوده آرانی خلاصه و جمع بندی و اندکی تصرف در ویرایش #به_قلم_خودم/پژوهشی در زیارت عاشورا #محرم_1401 #حسینیه_کلمات
*منشور حقوق خانواده‌های چند فرزندی (نسخه مردمی)* کی دلش می‌آد این نسخه جذاب را نخونه؟??? *ماده1:* لطفا وقتی تو خیابون ما رو دیدید، نخندید، پچ پچ نکنید و از همه مهم‌تر نشمریدمون! باور کنید ما یه پدر و مادریم با چهار پنج شش هفت هشت نه ده تا بچه! همین! نحن بشرٌ مثلکم، نلِد و نولَد(ما انسانیم مثل شما هم زاییدیم هم زاییده شدیم) حتی از پشت سرهم نشمریدمون، پشت سرمون چش داره? *ماده2:* ازمون نپرسید: خودتون میخواستین؟!!! چون شاید به روتون نیاریم ولی تو دلمون میگیم: پ. ن: عمه مون میخواسته ما روشو زمین ننداختیم! *ماده3:* وقتی باهامون برخورد کردید، نپرسید: همسرتون روحانیه؟!! چون اگر روحانی باشه، چیزی از بار مسؤولیت شما کم نمی‌کنه! اگرهم روحانی نباشه باز چیزی از بار مسؤولیت شما کم نمی‌کنه! *ماده 4:* ناموساً بهمون نگید: چه کار خوبی کردی! چون این سوال برامون پیش میاد که اگر کار خوبیه پس شما چرا نکردین؟!! (درمورد مواردی که عذر پزشکی غیر از خرابی دندون و ..دارن فرق میکنه! که لطفا در گفتگوها حتما بهش اشاره کنید.) عوضش اگر قصد تشویق کردن دارید بهتره بهمون بگید: *اصلا بهتون نمیاد n تا بچه داشته باشید☺️* *اینجوری ضمانتی تا دو سه هفته روحیه مضاعف داریم?* *ماده 5:* خواهشاً ازمون نپرسید: خرجشون رو از کجا میارید؟ چون خودمونم خبر نداریم ولی مطمئنیم که اون فسقلی که از پیش خدا میاد پیشمون، قبلش خدا کوله پشتیشو پر کرده از همهٔ رزق های مادی و معنوی قشنگ تا با خودش بیاره. *ماده6:* التماس می‌کنم بهمون توصیه نکنید که دیگه بسه! و دیگه بچه نیارید ما این محبت شما رو دخالت در امور خصوصی محسوب می کنیم و از اونجا که می خوایم ثابت کنیم به احدی اجازه ورود به مسائل خصوصی مون رو نمی‌دیم باز بچه می‌اریم? و خوب خوبه که… *ماده7:* ازمون حتما بپرسید که:سخت نیست؟ چون می‌دونیم می‌خواید سر صحبت باهامون باز کنید و از مزایای چند فرزندی آگاه بشید و نظرتون عوض بشه و با اجازه بزرگترها برید تو فکر فرزندان بیشتر و نجات کشور?? *ماده 8:* اگر صاحبخونه هستید لطفا به چند فرزندی‌ها خونه اجاره بدید. مطمئن باشید خدا جور دیگه و جای دیگه، قشنگ‌تر براتون جبران میکنه. *ماده9:* اگر جایی دیدید از دست بچه هامون عاصی شدیم، تو دلتون نگید مگه مجبور بودی؟ منتی نیست ولی داریم جور کم بچه هارو هم می‌کشیم. *می‌شه از یه زاویه قشنگ‌تر نگاه کنید و بگید: آفرین به شجاعت و همتت شیر زن!?* *ماده10:* اگر همسایتون هستیم، یکم سر و صدای بچه‌هامون رو تحمل کنید، باور کنید ما تمام سعیمون رو می‌کنیم که شما اذیت نشید، ولی بچه هستن دیگه! نمیشه زیاد کنترلشون کرد، ما هم در عوض براتون از خدا می‌خوایم حاجتهاتون روا بشه? *ماده 11:* همساده گرامی اگر لطف می‌کنید نذری میارید البته راضی به زحمتتون نیستیم ولی خواهشاً به تعداد بیارید? *وگرنه دود جنگ و دعواش تو‌چشم خودتون میره?* *ماده12:*خواهشاً وقت و بی وقت تک فرزند گلتون رو نفرستید خونمون با بچه هامون بازی کنن، جُوْرِ جور کردن همبازی برای دلبندانتون رو خودتون بکشید و لطفا با خودتون نگید اونکه n تاداره، اینم روش! مسؤولیت داره! #به_قلم_خودم_ *نیست!* *پ.ن:* *#مثل_همیشه_مردم_پای_کارن??*