یکی از دشواری‌های مقاله نویسی انتخاب عنوان مقاله است. در هر حوزه ‌موضوعی تقریبا تعداد قابل توجهی عنوان‌های مشابه موضوع‌ِ انتخابی ما وجود دارد که کار ما را سخت می‌کند.

دانستن چند نکته کلیدی در باره تازگی یا اصالت موضوع مشکل ما را مرتفع می‌کند.
یکی از این موارد پاسخ به سوال‌های اساسی در آن حوزه موضوعی است.

1. جستجوی اینکه در آن موضوع، به چه مواردی پرداخته شده است؟
2. در صورت پرداخته شدن به آن موضوع کدام از زوایا مغفول مانده یا کاستی دارد؟
3. درپژوهش‌های انجام شده پیرامون موضوع خطاها کجاست؟
4. فهرست منابع یا استنادهای متنی تحقیقات مشابه تا چه اندازه دست‌اول و جامع است؟
5. نیاز جامعه پژوهشی در ارتباط با موضوع چیست؟
و…
-حال انتخاب و پرداختن به بخش‌های مغفول مانده یک موضوع
-نگاه از زاویه‌ایی خاص به موضوع
-پرداختن به موضوعات مشابه با هدف رفع خطای پژوهشی در قالب تحلیل‌ جامع و ادله کافی
-در نظر گرفتن نیاز فعلی جامعه پژوهشی
-پرداختن به موضوع با استناد به منابع دست اول بیشتر با هدف پربارتر کردن آن، در قالب امتیاز تحقیق فعلی

همه این موارد به نوعی اصالت موضوع محسوب می‌شود و انتخاب عنوان تحقیق ما را آسان‌تر می‌کند و در صورت غفلت از این نکته، ممکن است با پرداختن به برخی موضوعات، کار ما کاری موازی با تحقیقات دیگر محسوب شود.

بنابراین دقت در موارد پیش‌گفته “تازگی یا اصالت موضوع” را تامین می‌کند و شما می‌توانید از تازگی موضوع خود مطمئن باشید و با خیال راحت به آن بپردازید.

#به_قلم_خودم

#تولیدی

#پژوهشی

بسیاری از عنوان‌ها انتخابی برای مقاله‌های علمی “عام” هستند و بسیاری از پژوهشگران مبتدی در ادامه کار تحقیق با مشکل روبروه می‌شوند. 

یکی از دردسرهای انتخاب “موضوع عام”   این است که نیازمند تحقیق جامع پیرامون همان بحث و سپس آوردن همه ادله و شواهد موجود است.

  اغلب نویسندگان ناآشنا یا مبتدی به واسطه انتخاب  موضوع عام یا بخشی از بحث را ناتمام می‌گذارند یا به علت گستردگی بحث از آوردن برخی ادله و شواهد موجود صرف‌نظر می‌کنند که نادرست است. 

سه راهکار بسیار ساده برای محدود سازی موضوع عام وجود دارد که در صورت استفاده محقق از این روش‌ها علاوه بر اینکه کار پژوهشگر بسیار سهل و آسان می‌شود در روند پژوهش هم اثرگذار است.

۱. محدود‌سازی به لحاظ موضوع

در صورت داشتن “موضوع عام” آن را طبقه‌بندی کنید یا به عبارتی به شاخه‌ها و زیر شاخه‌های آن موضوع تقسیم کنید و سپس یکی از شاخه‌های آن را انتخاب کنید. 

فراموش نکنید که در مطالعات علمی طبقه‌بندی یکی از مهارت‌های تحلیلی است که محقق نیازمند آن است.

۲. محدود‌سازی با قید زمان 

در صورتی که موضوع زمان‌مدار باشد، می‌توان با قید زمان محدود کرد.

۳. محدود‌سازی با قید مکان

در صورتی‌که موضوع مکان‌مند باشد می‌توان با قید مکان محدود کرد. 

مثال:

آلودگی‌های زیست‌محیطی یکی از مشکلات بشر است. 

آلودگی‌های زیست محیطی را می‌توان   به لحاظ موضوعی به شاخه‌های زیرتقسیم کرد. 

-آلودکی هوا-

-آلودگی خاک-

-آلودگی آب-

-آلودگی صوتی-

در مرحله بعد استفاده از قید زمان و مکان با توجه به زمان‌مدار یا مکان‌مند بودن موضوع است. 

آلودگی هوا در شهر تهران (قید مکان) در پنج سال اخیر (قید زمان) یکی از مشکلات این شهر است.

#به_قلم_خودم

#پژوهشی

#تولیدی

لازم نیست سر در بیاورید که خدا چطور می‌خواهد مشکلاتِ شما را حل کند.
این مسئولیتِ اوست.کارِ شما نیست.
کارِ شما این است که به او اعتماد داشته باشید.
آن موقعیت را به خدا بسپارید و به او اعتماد کنید.
خدای ما، خدای مافوقِ طبیعیست.
او محدود به قوانینِ طبیعت نیست.
در زندگی دفعتاً متوجه می‌شویم که خداوند کارهایی در زندگی‌مان کرده که خود به تنهایی حتی در رویا هم قادر به انجامش نبوده‌ایم. .❤️

زمانی حضورشان را چونان طراوت آب حس‌ می‌کنی که روح‌افزاست و زندگی بخش!
و گاهی چون صوتِ خوش گلبانگ اذن می‌مانند که یادت می‌آید از ریسمان آنان وصلی به آسمان بالا!

گاهی آنقدر نزدیکند و در کنار تو که اصلا یادت می‌رود، کوچ کرده‌اند و “… قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونندَ” در کنارمان!

گاهی در وانفسای بی‌آبی و عطش معنوی روزگار واسطه نزولات آسمانی‌اند، اگرچه چشم‌های من و تو را غبار دنیازدگی پوشانده است!

و نه گاهی، بلکه همواره در تبِ تند زمین در یمین و یسار جهان، وصیت و کلام‌‌شان هیمنه‌ی دشمن را به آنی درهم ‌می‌شکند و یادآور جلوه‌های فتح المبین است.

و ردّ پایشان نه تنها بر روی هر نقطه از سرزمین‌مان است که عطر حضورشان هر لحظه در آفاق و انفس ساری و جاری است و مشام‌ها را هر دم می‌نوازد!

#ردپا

#شهدا

#به_قلم_خودم

 ضمن آرزوی قبولی عزاداری‌های همه عزیزان در اقامه عزای سالار شهیدان ابا عبد‌الله الحسین (ع) و یاران با وفایش در جای جای این کره خاکی به ویژه حسینیه‌های فضای مجازی بی‌شک همه ما در این اقامه عزا ماجوریم و البته می‌دانیم  که با توجه به معرفت هر فرد نسبت به امام معصوم پاداش همه یکسان محاسبه نمی‌شود و از طرفی این روزها که تقریباً همه ما به نوعی زائر امام حسین(ع) هستیم زیارت همه  یکسان و مقبول درگاه خداوند نیست *زیرا زیارت مشروط به شروطی خاص است که البته  با وجود شروط آن زیارت پذیرفته می‌شود*  این امر اندکی اندیشه نیاز دارد که از خود سوال کنیم زیارت چه کسانی مقبول باشد؟  چه اینکه این روزها ما دائم در حال سلام و تحیت بر ارواح مطهر شهدای کربلا و بقیه ائمه معصوم (علیهم الاسلام اجمعین) هستیم که این سلام و تحیت از راه دور، زیارت ما محسوب می‌شود و به حتم دوست داریم بدانیم زیارت‌های ما پذیرفته است یا خیر؟ پاسخ این سوال را از لسان مبارک امام صادق(علیه السلام) بشنویم که زیارت چه کسانی پذیرفته می‌شود؟  از حمزه بن حمران نقل شده است که امام صادق (ع) فرمودند: نوه‌ام در سرزمین خراسان، در شهری که به آن طوس می‌گویند، کشته می‌شود. هر کس که او را بامعرفت به حقش زیارت کند، من در روز قیامت دستش را گرفته و داخل بهشتش می‌کنم و لو اینکه گناه کبیره داشته باشد. راوی می‌گوید از امام پرسیدم، جانم به فدایت؛ *معرفت حقش چه چیزی است؟*  *امام فرمودند: اینکه بداند، “اطاعتش واجب” است و اینکه او “امامی است غریب” و امامی است که به “شهادت رسیده” است.* هر کس او را زیارت کند در حالیکه معرفت به وی داشته باشد، خداوند ثواب هفتاد شهیدی که حقیقتاً نزد پیامبر به شهادت رسیده باشند، را به او می دهد.(بحار الانوار، ج 99، ص 35) بنابراین طبق فرمایش حضرت مشخص شد که زیارت فردی که زیارتش *عارفاً بحقه (دارای چهار شرط)* باشد، زیارتی پذیرفته است اما سوال دیگری مطرح است که آیا فردی که زیارتش پذیرفته است سرانجام او عاقبت بخیری و بهشت است؟ در پاسخ به این سوال باید گفت تمامی کارهای خیر -از جمله زیارت- در صورتی می تواند مفید واقع شود که آن عمل خیر را انسان در آخرت به همراه خودش بیاورد‌؛ یعنی در صورتیکه آن اعمال به واسطه گناهان ما از بین رود، قطعا شفاعتی هم در کار نیست زیرا ثواب آن عمل، مردّد به نگه داشتن آن تا روز قیامت است و به صرف انجام دادن آن، انسان نتیجه آن را نخواهد دید.(ترجمه المیزان، ج‏2، ص: 257/ مراجعه شود به آنچه علامه در باب حبط عمل در المیزان آورده است و فعلا مطلب ما را روشن می‌کند. علامه می‌فرمایند: “حق مطلب این است که انسان به مجرد اینکه عملى را انجام داد مستحق ثواب و یا عقاب می‌‏شود، و لیکن این استحقاقش دائمى نیست، ممکن است دستخوش دگرگونى بشود، و وقتى از معرض دگرگونى در می‌‏آید که دیگر عملى از او صادر نشود، یعنى بمیرد"…)   بنابراین می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که اگر زائر، بتواند زیارتش را به سلامتی به مقصد خویش برساند، قطعا وعده شفاعت درباره وی محقق می‌شود ولی اگر -بواسطه گناهانش- نتوانست آن را به مقصد خویش رساند، قاعدتاً نمی‌تواند نسبت به امر شفاعت محقّ باشد. بر این اساس هر زائری لازم است اولا زیارتش نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) زیارتی عارفاً بحقه باشد و ثانیاً بتوانید با پرهیز از گناهان این زیارت مقبولش را تا روز واپسین به مقصد برساند تا مشمول شفاعت حضرات معصومین قرارگرفته و وارد بهشت شود چه اینکه واحب الاطاعه بودن امام در عمل، اطاعت آنان در نهی از گناه توسط آنان است.   *و اما سوال مهم‌تری وجود دارد که محل  بحث است و جا دارد هر یک از ما پاسخ آن را نیز بدانیم اینکه امام صادق(ع) در متن حدیث می‌فرمایند: “هر کس او را با معرفت به حقش زیارت کند، من در روز قیامت دستش را گرفته و داخل بهشت می‌کنم و لو اینکه گناه کبیره داشته باشد"، آیا به صرف زیارت عارفاً بحقه می‌توان نتیجه گرفت زائر مورد شفاعت قرار می‌گیرد و مصون است؟* #تولیدی/ پژوهشی پیرامون زیارت و زائر ‌#محرم_1401 #به_قلم_خودم