​#نویسندگی/پست هشتم، ویژگی های پاراگراف نتیجه مقاله علمی (ساختار کلی)

پاراگراف نتیجه، پاراگراف خروج از بحث است که در مقایسه با پاراگراف مقدمه ساختاری ساده تر دارد و دارای دو بخش است.

شامل: 

1. بازگویی مدعای مقاله 2. حسن ختام
هدف از این قسمت اطمینان از دو چیز است:
الف) خواننده نکته مد نظر شما در مقاله را درست فهمیده است. که برای این منظور باید نکات اصلی را که شامل مدعا و طرح مقاله است، یکبار یادآوری کنید.
ب) پاراگراف نتیجه گیری برای تمام کردن کار و بستن مقاله است. بنابراین بیان نکته تازه که نیاز به توضیح داشته باشد، جا نداشته، باید پرهیز شود.(بیان نکته کلیدی مقاله، فقط!)
برای نوشتن بخش اول این پاراگراف، مراجعه کنید به مدعای مطرح شده در پاراگراف مقدمه مقاله و به شیوه ای جدید مضمون مدعا را با کلمات غیر تکراری یک بار دیگر برای خواننده بازگو کنید. همچنین، خلاصه آنچه در قسمت های مقاله بیان کردید به اختصار جمع بندی کنید.
نکته: دقت کنید که این پاراگراف در مقاله های کوتاه می تواند، فقط دو سه خط باشد!
بخش دوم پاراگراف نتیجه، حسن ختام است. حسن ختام متناظر با جمله های محرک است. 
اگر محرک ابزاری برای برهم آرامش ذهن مخاطب و طرح یک سوال است به نحوی که مطلب را بخواند، حسن ختام، ابزاری است که خواننده را به آرامش ذهنی می برگرداند و بحث تمام می شود. 
نکته: 

1. فراموش نکنید که ابتدای این پاراگراف را با کلماتی مثل بنابراین، درنهایت، کلام آخر و … شروع کنید تا مخاطب بفهمد دارید نتیجه گیری می کنید‌.
2. نتایج بدست آمده را هم به صورت خلاصه و فهرست وار بیان کنید.
این ساختمان پاراگراف نتیجه در مقاله علمی کوتاه بود که نیاز است، دانسته شود. ساختمان نتیجه مقاله علمی-پژوهشی طولانی قدری متفاوت تر است.
#به_قلم_خودم/#تولیدی

​#نویسندگی/پست هفتم، ویژگی های پاراگراف مقدمه مقاله علمی(ساختار کلی، توضیحات تکمیلی)

با سلام خدمت دوستان شبکه کوثرنت!
  پاراگراف مقدمه، پاراگراف ورود به بحث نامیده می شود که دارای چهار بخش است. 

شامل:

 ۱. جمله های محرک خواننده (۸۰ تا ۸۵ درصد) ۲. عبارت انتقالی ۳. بیان مدعا ۴. طرح مقاله
از این چهار مورد، شماره های اول و سوم الزامی بوده،  شماره های دوم و چهارم با توجه به مقتضای متن اختیاری است.
منظور از جمله های محرک خواننده، بیان جمله های سول برانگیز، چالش دار، جالب توجه و محرک ذهن خواننده در شروع بحث است. برای بیان مقدمه ای خوب با ساختاری که گفته شد، شگرد هایی هست، از جمله:
در مقاله های ژورنالیستی (غیر علمی- پژوهشی) گاهی برای توجه خواننده از داستانی بسیار کوتاه و جذاب که با محتوای مقاله تناسب دارد، شروع می کنند. در این صورت پیام کلی داستان همان مدعای مقاله است.
 اما در مقاله های علمی- پژوهشی که موضوعش فرهنگی- اجتماعی است، شما می توانید با ارقام و آمار تکان دهنده شروع کنید تا جذب کننده مخاطب باشد.
 در غیر این موضوع ها هم می توان از نقل قولی موثق(با ارجاع دهی) یا تعریف، شروع کرد. ادامه این نقل قول با بیان خودتان، مدعای شما در مقاله است. 
 منظور از عبارت انتقالی هم جمله ای است که پل ارتباطی بین جمله های محرک و بیان مدعاست.
مورد سوم یا مدعای مقاله، همان فرضیه مقاله شماست. این مورد درست شبیه جمله موضوع پاراگراف است که شما ادعایی خاص را مطرح می کنید. (به توضیحات قبلی در مورد جمله موضوع پاراگراف مراجعه کنید)
 برای مورد چهارم مثال میزنم تا منظور از طرح مقاله در پاراگراف مقدمه روشن شود.
 فرض کنید که شما معلولی دارید مثل اعتیاد در جامعه، اگر این معلول سه علت خاص داشته باشد. در پاراگراف مقدمه پس از جمله های محرک و عبارت انتقالی، ادعای شما وجود اعتیاد در جامعه و بیان سه علت به اختصار، طرح مقاله خواهد بود. که البته در پشتیبان ها به هریک از علل پرداخته می شود. 
بنابراین نوشتن پاراگراف مقدمه ی مقاله علمی(Essay) با توجه به ساختار خاص آن است.
نکته: هدف از این بحث  تبدیل پاراگراف به ⬅  مقاله علمی کوتاه/ مقاله علمی کوتاه به ⬅  مقاله ۲۰ تا ۳۰ صفحه ای/ علمی ۲۰ تا ۳۰ صفحه ای به⬅  پایان نامه است.

​#نویسندگی/پست ششم، تبدیل پاراگراف به مقاله علمی کوتاه( پاراگراف پشتیبان/3)
◀ تبدیل پاراگراف پشتیبان به مقاله علمی کوتاه
برای تبدیل، شما یک پاراگراف که شامل یک جمله موضوع، سه جمله پشتیبان اصلی که هر کدام یک جمله فرعی داشته باشند و یک جمله نتیجه پاراگراف نیاز دارید.( همان که گفتم بنویسید)
این پاراگراف تبدیل می شود به:

1. جمله موضوع را عنوان مقاله قرار دهید(از موضوع و ادعای مطرح در جمله موضوع، یک عنوان بسازید)
2. جمله های پشتیبان های اصلی را از پاراگراف خارج کرده، در پاراگراف های جدید، جمله موضوع پاراگراف ها قرار دهید. و فرعی همان را پشتیبان های اصلی موضوع پاراگراف های جدید قرار دهید.
اگر درست عمل کرده باشید شما اکنون یک عنوان مقاله دارید با سه پاراگراف جدید شامل یک جمله موضوع و یک جمله پشتیبان اصلی که جمله فرعی ندارد.
3. جمله نتیجه را به پاراگراف نتیجه که در انتهای مقاله قرار دارد، منتقل کنید.(ویژگی های این پاراگراف بعدا توضیح داده می شود)
4.سپس یک پاراگراف مقدمه که ورود به بحث محسوب می شود، طراحی کنید. جمله های این پاراگراف باید جذاب، قوی، چالش برانگیز و جلب کننده مخاطب باشد.

قبلا در توضیح جمله های این پاراگراف گفتیم از ده جمله این پاراگراف هشت تای آن جمله های محرک خواننده است.
5. برای تکمیل پاراگراف های پشتیبان جدید، چند جمله در راستای فکر مرکزی اضافه کنید. دقت کنید هر جمله ای که در ارتباط با فکر مرکزی نباشد، حاشیه رفتن در متن است و باید حذف گردد.
اکنون شما مقاله ای با عنوان مشخص، یک پاراگراف مقدمه، سه پاراگراف پشتیبان و یک پاراگراف نتیجه بحث دارید. این مدل کوتاه ترین شکل مقاله علمی است .
⬅ با جستجوی مطلب در راستای عنوان مقاله، پاراگراف های پشتیبان را اضافه کنید تا به مقاله قابل ارائه برسد.
آن چه بیان شد خلاصه هفت فصل از دو بخش کتاب پاراگراف نویسی، همچنین برخی توضیحات کارگاه عملی استاد بود.
#به_قلم_خودم/#تولیدی

#نویسندگی/پست پنجم، تبدیل یک پاراگراف به مقاله علمی کوتاه (پراگراف پشتیبان/2)

قبل از ادامه بحث نیاز است پست های قبلی را خیلی مختصر، در چند شماره مرور کنیم.

1. بدانیم ویژگی های نوشته علمی چیست (شش ویژگی/پست نخست)

2. بدانیم مقاله علمی با پاراگراف مقدمه، شروع می شود (ویژگی پاراگراف مقدمه/پست دوم)

3. بدانیم مقاله علمی دارای سه نوع پاراگراف است (سه مدل پاراگراف/ پست سوم)

4.بدانیم ساختمان پاراگراف پشتیبان چگونه است (تشریح پاراگراف پشتیبان/پست چهارم)

5. بدانیم که هر پاراگراف بر اساس جمله موضوع می تواند به شیوه های مختلف ساده یا پیچیده، بسط داده شود. (نمونه: مثال، توصیف، استدلال، مقایسه…)

6. بدانیم نخستین جمله هر پاراگراف، به قلم نویسنده مقاله بوده، ادله و شواهد اثبات ادعا، از مآخذ دیگر است.

7. بدانیم مطالب گفته شده بر اساس اصول پاراگراف نویسی دانشگاهی -علمی- و به روز دنیا است! (کتاب نگارش دانشگاهی پاراگراف نویسی)

توضیح: مطالب ارائه شده تماما براساس برگزاری ده ها کارگاه پاراگراف نویسی استاد محترم، سید علی اصغر سلطانی است.(ظاهرا مآخذ اصلی بحث، کتب انگلیسی زبان است که استاد با مثال های کارگاه های مختلف بومی کرده اند)
بنده بجهت تدریس این کتاب برای طلاب سطح سه، این مباحث را بسیار خلاصه و ساده شده (به جهت سنگین بودن بحث و ارائه برای سطح سه) به قلم خودم، بیان کردم تا دوستان سطح دو سریع تر بتوانند مقاله علمی بنویسند.

از مثال های استاد به جهت مقیاس به کار گرفته شده درخلاصه، استفاده نشد! (آموزش اصول زیربنایی مقاله علمی، فقط!)
ادامه در پست ششم

#به_قلم_خودم/#تولیدی

​#آموزشی/ پژوهشی در زیبا نویسی(۳)

نقاشی با کلمات (خلق نوشتار هنری)
سه. تنوع در ساختمان جمله

هر نویسنده‌ای باید به خود بقبولاند که برای هر مضمونی، هزاران جمله می‌توان ساخت و هیچ اجباری نیست که نخستین جمله متبادر به ذهن را بر روی کاغذ آورد. از همین‌جا فرق نویسنده با نانویسنده دانسته می شود:
نانویسنده، معمولا به اولین جمله‌ای که در ذهنش نقش می‌بندد، دل می‌سپارد و دست‌های خود را بالا می‌برد. او در میان کلیشه‌هایی که در ذهنش جا خوش کرده‌اند، می‌گردد و یکی از همان‌ها را به قلم می‌آورد. این شیوه، باعث می‌شود نویسنده گرفتار جمله‌های قابل پیش‌بینی برای خواننده شود.
 جملات هرقدر که کمتر قابل پیش‌بینی باشند، برای خواننده گیراترند و ذهن او را بیشتر درگیر خود می کنند؛ تا آن‌جا که گفته‌اند: جملات دو گونه‌اند: یا قابل پیش‌بینی، یا زیبا.
بنابراین نخستین گام در زیبانویس، این است که به خود بباورانیم که برای بیان هر مطلبی، می‌توان ده‌ها جمله ساخت و لزومی ندارد که تسلیم جمله‌های تکراری و کلیشه‌ای شد. به مثل، اگر نانویسنده‌ای بخواهد از سردی هوا در تهران خبر دهد، سریع می نویسد: هوای تهران سرد است. اما نویسنده حرفه‌ای، گاهی صلاح را در این می بیند که از راه پنهان وارد شود. مثلا ممکن است، بنویسد:  «تهران سیبری شده است» یا «مردم تهران، اسکیمو شده اند» یا «آسمان، امسال تهران را با قطب جنوب اشتباه گرفته است» یا با صدها جمله دیگر. این انتخاب، باید از روی فراست و اختیار باشد، نه اجبار و تحمیل ذهن تنبل.
 «سمبولیست‌های فرانسه» بر آن بودند که هر اندیشه فقط با جمله‌ای منحصر به فرد قابل بیان است و نویسنده باید از میان جمله‌های به ظاهر مترادف، در صدد یافتن آن باشد.
بر این پایه، هنرجوی نویسندگی، باید ذهن خود را فیزیوتراپی کند و تا می تواند آن را ورز دهد، از کاهلی و تنبلی برهد و ضرورت ساده‌‌‌‌نویسی را بهانه بی‌مایگی در جمله‌سازی نکند.
#برگرفته از کتاب بهتر بنویسیم استاد بابایی #با اندکی تصرف

#به_قلم_خودم/پژوهشی در زیبا‌نویسی