جور دیگر باید دید
در تقسیمبندی انواع نوشتن، نوشته را به دو شاخه عام و خاص تقسیم میکنند. در نوشته عام، هدف پیام رسانی به مخاطب عام است از این رو بیانِ اندیشهها، عواطف، خواستهها، دانستهها…با «زبان عادی» است و مهمتر آنکه نوع نگاه نویسنده به پدیدهها فراتر از ظاهر و واقعیت ملموس آنها نیست.
اما در شاخه دوم از نوشته که هدف مخاطب خاص است، بیانِ اندیشهها، عواطف، خواستهها… با «زبان هنری» است و هدف و رسالت این نوع نوشته زیباییآفرینی است. از این جهت نوع نگاهِ نویسنده، از ظاهر پدیدهها فراتر رفته به نوعی کشف از سوی نویسنده ختم میشود؛ کشفی که با بیان هنری برای مخاطب ترسیم میشود و نویسنده چون نقاشی زبردست تصوری زیبا و کشفی تازه از پدیدهها بر بومِ کاغذ خود به نمایش میگذارد!
پیام این نوع نوشته، تصویر سازی خاص نویسنده از لایههای غیر ملموس و ظاهری پدیدهها است. بنابراین نویسنده مضامین و معانی دریافتی را با زبانی هنری و بسیار «بلیغتر و رساتر» از زبان عادی به مخاطب خود میرساند.
در این نوع نوشتن «زیباییآفرینی» اتفاق میافتد که هدف اصلی آن است. این اتفاق مبارک همان بیان شادروان سهراب سپهری است که میگویید: چشمها را باید شست، جور دیگر باید دید!
مثال برای نوع اول:
ساعتها به سرعت سپری شد و خورشید غروب کرد.
مثال برای نوع دوم:
طیاره طلایی خورشید
دوری زد و نشست (نادر نادرپور)
البته باید توجه داشت که در نوع دوم نوشته که نویسنده با زبان تصویری و احساسی خودسخن میگوید، واژهها و جملات در معنای عادی و اصلی خود به کار نمیروند و این نوع نوشته مختص نوشتههای ادبی است.
#به_قلم_خودم