از شنبه و حتی چند روز قبل‌تر بازار مذاکره چنان داغ بود که هر کی هر خمیری که داشت بر تنور داغ مذاکرات بست و نونش را هم درآورد.
برخی نون‌ها چنان سوخته و سیاه بود که قابل مصرف نبود.
برخی هم از سرِ عجله‌ای که داشتند خمیر را نپخته از تنور مذاکره بیرون کشیدند جوری که بازم قابل مصرف نبود.
برخی حرف‌ها هم مثل همان خمیر‌هایی بود که برای نان‌های فانتزی درست می‌کنند نه‌تنها واقعا غذای دندانگیری نبود بلکه فقط ظاهری شیک داشت و چشم‌پرکن بود یا به عبارتی تنها فریب چشم و دل بود!
دقیقا یادم هست که همین دیروز و پریروز هرجا رفتم از صف بنزین تا بانک، از مغازه بقالی تا عطاری، از مطب پزشک تا داروخانه همینطور نان بود که از تنور مذاکرات بیرون می‌رخت. از شما چه پنهان چند جایی که کار داشت بیخ پیدا می‌کرد و نزدیک بود کاسه کوزه‌ها بشکند، تذکر دادم که مرز نگه‌دارند و خط را از خط ولی خدا جدا نکنند.
ای دریغ که کمتر گوش شنوا وجود داشت!
دیگه واقعا کم کم داشتم سرسام می‌گرفتم از دست جماعت حرف گوش نکن! دوست داشتم داد بزنم بگم ای بابا تو را خدا ول کنید این مذاکرات کوفتی را که دشمن همین را می‌خواهد اما یادم افتاد که تازه فردا شنبه است و مسقط و عمان‌ها در پیش…!
مَا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَلَا الْمُشْرِکِینَ أَنْ یُنَزَّلَ عَلَیْکُمْ مِنْ خَیْرٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَاللَّهُ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ (بقره ۱۰۵)
هرگز کافران اهل کتاب و مشرکان مایل نیستند که بر شما (مسلمین) خیری از جانب خدایتان نازل شود، لیکن خدا هر که را بخواهد به فضل و رحمت خویش مخصوص گرداند، و خدا صاحب فضل عظیم است.
اگر آنها خیر خواه مسلمین نیستند پس چگونه می توان به آنها اعتماد و اتکا داشت، مگر به حماقت
قرآن پیش‌روی ماست: “ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم؛ خدا سرنوشت قومی را تغییر نمی‌دهد مگر زمانی که خودشان تصمیم بگیرند که سرنوشتشان را تغییر دهند."(رعد -11)
و کلام نائب امام نیز پیش‌روی ماست که در چند دیدار پشت‌سرهم یک دستور را بیان کردند:
1. «همه کسانی که مخاطبانی دارند، وظیفه دارند مردم را به انتخابات دعوت کنند.» 1402/10/2
2. «در قضیه‌ی انتخابات، مادرها نقش ایفا کنند، هم در داخل خانه، هم درخارج خانه.» 1402/10/6
3. «احساس وظیفه نسبت به انتخابات یکی از کارهای نقدِ جامعه‌ی مجاهد در جهاد تبیین است.» 1402/10/13 4.
«مسئله‌ی حضور مردم در صحنه باید ترویج بشود؛ هر کسی صدایی دارد، باید روی این زمینه کار کند: وَ تَواصَوا بِالحَقّ؛ تواصی به حق.» 1402/10/19
پس اکنون وقت عمل به همه شعارهایی است که بی‌واهمه از شیاطین و همه‌جا بلند اعلام کردیم که ما به عنوان یک مسلمان گوش به فرمان خداوند، قرآن و رهبران الهی هستیم، ما اهل کوفه نیستیم، ما پای کار انقلابیم، ما مرد میدانم پس شروع می‌کنیم تا فرمان زمین نماند.