بازم جوال ذهن، ذهن راه افتاده و درست رو همین تک جمله قفل کرده است! خودتون هم که شاهد هستید بالاتر با علامت سوال و نقل قول بیان کردم. البته دقیقا نمی‌دونم کدوم فیلسوفِ با ذوقی به مخیله‌اش رسیده که یه همچین جمله‌ بکری بگه، اونم واسه غربال آدم‌های زمانه‌ای این چنین!

مهم نیست کی بوده، مهم اینه که هر کی بوده حسابی وقت منو گرفته…

اینقدری که چند روزی هست، این جمله قصار، یه ذره‌بین دستم داده و نمونه‌های فابریک و اصلش را تو کوچه‌، خیابان، مطب بعضاً ناپزشک‌ها، حتی سازمان‌های کوفتی بین المللی هم می‌بینم و دچار دندان‌قورچه خیلی بدی می‌شوم و ناگهان این مصرع پا برهنه می‌آد رو خشت‌های خام نطقم:

«غصه دیوانه را این مرد عاقل می‌خورد»

قضاوت با شما!

هرچی بوده و هست؛ این جمله قصار و ذربینه کار خودش را کرده و از شما چه پنهان حسابی تو هچل افتادم و این روزها فکرهای عجیب و غریبی بهسرم می‌زند.

مثلا به نظرم می‌آد تازگی باید یه فرهنگ دهخدایی، معینی، چیزی مخصوص این کلمات قصار، به ویژه برای نسل Z چاپ کنند تا مفاهیم و بارمعنایی این دست قصارها گم نشود و این نسل پر توان هم بهرمند شوند. حیفه واقعا! 

یه فکر دیگه‌ای که می‌کنم اینه که این روزها راست راستی چشم بینا داشتن، بار سنگنی‌ست و کمتر کسی توان دیدن و چشم بر هم گذاشتن دارد درست مثل “چشم برزخی داشتن” می‌ماند به حقیقت طاقت‌فر است… . 

اصلا گاهی می‌شود کابوس شبانه و هر چه دست و پا می‌زنی که؛ “شتر دیدی ندیدی” نمی‌شود که نمی‌شود. آره واقعا گاهی هرچه می‌کنی، نمی‌شود که نمی‌شود.

#به_قلم_خودم

#ارزش‌ها