بسیاری از عنوان‌ها انتخابی برای مقاله‌های علمی “عام” هستند و بسیاری از پژوهشگران مبتدی در ادامه کار تحقیق با مشکل روبروه می‌شوند.
یکی از دردسرهای انتخاب “موضوع عام” این است که نیازمند تحقیق جامع پیرامون همان بحث و سپس آوردن همه ادله و شواهد موجود است.
اغلب نویسندگان ناآشنا یا مبتدی به واسطه انتخاب موضوع عام یا بخشی از بحث را ناتمام می‌گذارند یا به علت گستردگی بحث از آوردن برخی ادله و شواهد موجود صرف‌نظر می‌کنند که نادرست است.
سه راهکار بسیار ساده برای محدود سازی موضوع عام وجود دارد که در صورت استفاده محقق از این روش‌ها علاوه بر اینکه کار پژوهشگر بسیار سهل و آسان می‌شود در روند پژوهش هم اثرگذار است.
۱. محدود‌سازی به لحاظ موضوع
در صورت داشتن “موضوع عام” آن را طبقه‌بندی کنید یا به عبارتی به شاخه‌ها و زیر شاخه‌های آن موضوع تقسیم کنید و سپس یکی از شاخه‌های آن را انتخاب کنید.
فراموش نکنید که در مطالعات علمی طبقه‌بندی یکی از مهارت‌های تحلیلی است که محقق نیازمند آن است.
۲. محدود‌سازی با قید زمان
در صورتی که موضوع زمان‌مدار باشد، می‌توان با قید زمان محدود کرد.
۳. محدود‌سازی با قید مکان
در صورتیکه موضوع مکان‌مند باشد می‌توان با قید مکان محدود کرد.
مثال:
آلودگی‌های زیست‌محیطی یکی از مشکلات بشر است.
آلودگی‌های زیست محیطی را می‌توان به لحاظ موضوعی به شاخه‌های زیرتقسیم کرد.
-آلودکی هوا-
-آلودگی خاک-
-آلودگی آب-
-آلودگی صوتی-
در مرحله بعد استفاده از قید زمان و مکان با توجه به زمان‌مدار یا مکان‌مند بودن موضوع است.
آلودگی هوا در شهر تهران (قید مکان) در پنج سال اخیر (قید زمان) یکی از مشکلات این شهر است.
#به_قلم_خودم
#پژوهشی
#تولیدی
لازم نیست سر در بیاورید که خدا چطور می‌خواهد مشکلاتِ شما را حل کند.
این مسئولیتِ اوست.کارِ شما نیست.
کارِ شما این است که به او اعتماد داشته باشید.
آن موقعیت را به خدا بسپارید و به او اعتماد کنید.
خدای ما، خدای مافوقِ طبیعیست.
او محدود به قوانینِ طبیعت نیست.
در زندگی دفعتاً متوجه می‌شویم که خداوند کارهایی در زندگی‌مان کرده که خود به تنهایی حتی در رویا هم قادر به انجامش نبوده‌ایم. .❤️
زمانی حضورشان را چونان طراوت آب حس می‌کنی که روح‌افزاست و زندگی بخش!
و گاهی چون صوتِ خوش گلبانگ اذن می‌مانند که یادت می‌آید از ریسمان آنان وصلی به آسمان بالا!
گاهی آنقدر نزدیکند و در کنار تو که اصلا یادت می‌رود، کوچ کرده‌اند و “… قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونندَ” در کنارمان!
گاهی در وانفسای بی‌آبی و عطش معنوی روزگار واسطه نزولات آسمانی‌اند، اگرچه چشم‌های من و تو را غبار دنیازدگی پوشانده است!
و نه گاهی، بلکه همواره در تبِ تند زمین در یمین و یسار جهان، وصیت و کلام‌‌شان هیمنه‌ی دشمن را به آنی درهم می‌شکند و یادآور جلوه‌های فتح المبین است.
و ردّ پایشان نه تنها بر روی هر نقطه از سرزمین‌مان است که عطر حضورشان هر لحظه در آفاق و انفس ساری و جاری است و مشام‌ها را هر دم می‌نوازد!
ضمن آرزوی قبولی عزاداری‌های همه عزیزان در اقامه عزای سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین (ع) و یاران با وفایش در جای جای این کره خاکی به ویژه حسینیه‌های فضای مجازی بی‌شک همه ما در این اقامه عزا ماجوریم و البته می‌دانیم که با توجه به معرفت هر فرد نسبت به امام معصوم پاداش همه یکسان محاسبه نمی‌شود و از طرفی این روزها که تقریباً همه ما به نوعی زائر امام حسین(ع) هستیم زیارت همه یکسان و مقبول درگاه خداوند نیست *زیرا زیارت مشروط به شروطی خاص است که البته با وجود شروط آن زیارت پذیرفته می‌شود* این امر اندکی اندیشه نیاز دارد که از خود سوال کنیم زیارت چه کسانی مقبول باشد؟ چه اینکه این روزها ما دائم در حال سلام و تحیت بر ارواح مطهر شهدای کربلا و بقیه ائمه معصوم (علیهم الاسلام اجمعین) هستیم که این سلام و تحیت از راه دور، زیارت ما محسوب می‌شود و به حتم دوست داریم بدانیم زیارت‌های ما پذیرفته است یا خیر؟ پاسخ این سوال را از لسان مبارک امام صادق(علیه السلام) بشنویم که زیارت چه کسانی پذیرفته می‌شود؟ از حمزه بن حمران نقل شده است که امام صادق (ع) فرمودند: نوه‌ام در سرزمین خراسان، در شهری که به آن طوس می‌گویند، کشته می‌شود. هر کس که او را بامعرفت به حقش زیارت کند، من در روز قیامت دستش را گرفته و داخل بهشتش می‌کنم و لو اینکه گناه کبیره داشته باشد. راوی می‌گوید از امام پرسیدم، جانم به فدایت؛ *معرفت حقش چه چیزی است؟* *امام فرمودند: اینکه بداند، “اطاعتش واجب” است و اینکه او “امامی است غریب” و امامی است که به “شهادت رسیده” است.* هر کس او را زیارت کند در حالیکه معرفت به وی داشته باشد، خداوند ثواب هفتاد شهیدی که حقیقتاً نزد پیامبر به شهادت رسیده باشند، را به او می دهد.(بحار الانوار، ج 99، ص 35) بنابراین طبق فرمایش حضرت مشخص شد که زیارت فردی که زیارتش *عارفاً بحقه (دارای چهار شرط)* باشد، زیارتی پذیرفته است اما سوال دیگری مطرح است که آیا فردی که زیارتش پذیرفته است سرانجام او عاقبت بخیری و بهشت است؟ در پاسخ به این سوال باید گفت تمامی کارهای خیر -از جمله زیارت- در صورتی می تواند مفید واقع شود که آن عمل خیر را انسان در آخرت به همراه خودش بیاورد؛ یعنی در صورتیکه آن اعمال به واسطه گناهان ما از بین رود، قطعا شفاعتی هم در کار نیست زیرا ثواب آن عمل، مردّد به نگه داشتن آن تا روز قیامت است و به صرف انجام دادن آن، انسان نتیجه آن را نخواهد دید.(ترجمه المیزان، ج2، ص: 257/ مراجعه شود به آنچه علامه در باب حبط عمل در المیزان آورده است و فعلا مطلب ما را روشن می‌کند. علامه می‌فرمایند: “حق مطلب این است که انسان به مجرد اینکه عملى را انجام داد مستحق ثواب و یا عقاب می‌شود، و لیکن این استحقاقش دائمى نیست، ممکن است دستخوش دگرگونى بشود، و وقتى از معرض دگرگونى در می‌آید که دیگر عملى از او صادر نشود، یعنى بمیرد"…) بنابراین می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که اگر زائر، بتواند زیارتش را به سلامتی به مقصد خویش برساند، قطعا وعده شفاعت درباره وی محقق می‌شود ولی اگر -بواسطه گناهانش- نتوانست آن را به مقصد خویش رساند، قاعدتاً نمی‌تواند نسبت به امر شفاعت محقّ باشد. بر این اساس هر زائری لازم است اولا زیارتش نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) زیارتی عارفاً بحقه باشد و ثانیاً بتوانید با پرهیز از گناهان این زیارت مقبولش را تا روز واپسین به مقصد برساند تا مشمول شفاعت حضرات معصومین قرارگرفته و وارد بهشت شود چه اینکه واحب الاطاعه بودن امام در عمل، اطاعت آنان در نهی از گناه توسط آنان است. *و اما سوال مهم‌تری وجود دارد که محل بحث است و جا دارد هر یک از ما پاسخ آن را نیز بدانیم اینکه امام صادق(ع) در متن حدیث می‌فرمایند: “هر کس او را با معرفت به حقش زیارت کند، من در روز قیامت دستش را گرفته و داخل بهشت می‌کنم و لو اینکه گناه کبیره داشته باشد"، آیا به صرف زیارت عارفاً بحقه می‌توان نتیجه گرفت زائر مورد شفاعت قرار می‌گیرد و مصون است؟* #تولیدی/ پژوهشی پیرامون زیارت و زائر #محرم_1401 #به_قلم_خودم
از فرازهای فروزان این زیارت، سلام‌های آن است. در آغاز هفت سلام و در ادامه دستور صد سلام داریم. سری است عجیب دستور صد سلام در زیارت عاشورا! آیا زیارت دیگری داریم که صد سلام داشته باشد؟
اگر آدم بی جهت به شخصی صدبار سلام کند، می‌گویند عقلش را از دست داده است. در سنت رسول اکرم (س) هم نداریم یک نفر چندبار به رسول خدا (س) در یک دیدار صد سلام کند و حضرت هم در همان مجلس همه را جواب دهند. بنابراین چه سری در صد سلام نهفته است؟
“السلام” یعنی چه؟ سلام به ظاهر یعنی سلام علیکم یعنی درود بر شما، سلامتی می آورد. این گونه ترجمه در مقابل کهکشان معارف مستتر در کلمه “السلام” آنگاه که در مجموعه معارف قرآنی و روایی قرار می‌گیرد، مسخره‌ترین ترجمه است.
سلام واژه‌ای عربی است. کلمات عربی در زبان محاوره‌ای عرب‌ها همان معنای معمول را دارد که در زبان های دیگر دارد و ترجمه معادل می‌شود.
عرب‌ها هم در هنگام ملاقات و هم در هنگام خدا حافظی از کلمه سلام استفاده می کنند. می‌گویند: “السلام علیکم و یا مع السلام” اینها به معنای درود بر شماست. اینها سلامتی می‌آورد.
اما زمانی که این کلمه عربی معمولی، به اقیانوس معارف وحیاتی وصل می‌شوند و در مجموعه الفاظ و کهکشان‌های واژه های قرآنی وارد می‌شوند از جنس دیگری درمعنای ” السلام علیکم” بوده، ترجمه درود بر تو ساده‌ترین و سطحی‌ترین معنی است، اصلا نمی‌شود معنی سلام را تمام و کمال گفت.
با توجه به آیات و روایات می فهمیم که در سلام چند دسته از معانی وجود دارد:
الف) دسته اول به معنی “دعا” است، سلام در معنای دعا مانند یک مفتاح الجنان پر از دعا، دعای فراوان.
ب) دسته دوم از مفاهیم و معانی سلام “توسل” است، مفاهیم سلام در این دسته به اندازه یک مفاتیح الجنان در باطن خود معارف توسل را منتشر کرده است.
ج) دسته دیگر از معانی سلام تسلیم است؛ مفاهیم و معارف تسلیم هم بسیار زیاد است.
د) دسته دیگر اعلام آمادگی برای شهادت و چوب حراج زدن به تمام علائق دنیاست.
ه) دسته دیگر درخواست مقامات ملکوتی برای خویش از آستان امام حسین (علیه السلام) است.
و دسته دیگر … .
با توجه به آیاتی مانند سلام علی نوح فی العالمین، سلام علی ابراهیم، تحیتهم فیها سلام، … در ترجمه سلام اصل همه این مقامات از خود حضرت حق منشعب می شود، از حق اعطا شده و همه درجات رو به ناحیه حق دارند.
بنا به فرمایش حضرت فاطمه (س) الیک یرد السلام خواهند شد؛ آنگاه به معنی درود بر شما نخواهند بود.
پس سلام دارای معانی گوناگون بوده، با گفتن السلام علیک یا ابا عبد الله!
- به مقام سلطنت مطلقه حضرت ابا عبد الله(ع) پناهنده می‌شویم.
- از حضور و درک مقامات حضرت و معارف معراج و روح حضرت به شگفتی و حیرت می افتم.
- از ظلم ستم کاران و منحرفان زمان خود به ساحت مقدس حضرت، شکایت می کنیم و دادخواهی می‌نماییم.
- با ملکوت آسمان معراج و آستان انوار مقدس حضرت، مناجات می‌کنیم.
- به گدایی به آستان سلیمان ملک و ملکوت می‌رویم.
- از حق تعالی بالاترین مقامات ملکوت را از خزائن غیب او برای حضرت ابا عبدالله (ع) درخواست می‌کنیم.
- برای هدایت و جلب عنایت حضرت نسبت به خویش دعا می‌کنیم.
- مقامات بلند و معارف عمیق و تجلیات حیرت انگیز را تکریم می کنیم.
بنابراین با هر سلامی از مقام خزائن غیب فتوحات می‌شود، سلامی که معنی فقط درود باشد یکی اش هم زیاد است اما سلامی که یک مفاتیح الجنان دعا در آن نهفته باشد، یک میلیون بارش هم کم است! با هر سلامی فیوضات می رسد که ما اصلا نمی‌دانیم حقیقت آن‌ها چیست، روح حضرت با انواری که ما از حقیقت آن ها بی‌خبریم منور می‌شود، اسراری که ما نمی فهمیم برای حضرت مکشوف می‌شود، نعماتی که ما نمی‌دانیم به حضرت سرازیر می‌شود، رحماتی که ما نمی‌شناسیم و معارفی که ما نمی‌فهمیم حضرت را در برمی‌گیرد، با هر سلام “وَ ان من شی ء الا عندنا خزائنه” برای حضرت نازل می‌شود، آن وقت معارف و مفاهیم صد سلام حیرت آور می‌شود!!
⬅ برگرفته از صهبای عشق، مهدی ستوده آرانی
خلاصه و جمع بندی و اندکی تصرف در ویرایش #به_قلم_خودم/پژوهشی در زیارت عاشورا