تقریبا در همه جوامع رقبای تربیتی متعددی در برابر خانواده‌ها وجود دارد که موجب کمرنگ شدن یا حتی نابود شدن کارکرد تربیتی خانواده بر فرزندان می‌شود. امروزه بحث تربیت منحصر به چهارچوب خانواده نیست بلکه رقبای زیادی مثل محیط‌های آموزشی، رسانه‌های ارتباط جمعی، مهد کودک‌ها در کنار خانواده وجود دارد که نقش تربیتی ایفا می‌کنند. در این مقاله کوتاه نقش منفی این موارد در تربیت بررسی‌ می‌‌شود. یکی از این رقبای تربیتی در برابر خانواده محیط‌های آموزشی فرزندان هستند. چنانچه مسیر و الگوهای تربیتی این محیط‌ها اعم از: معلم، کتب درسی و سایر ابزارهای آموزشی و کمک آموزشی با نظام ارزشی خانواده متفاوت باشد، آسیب‌هایی بر تربیت فرزندان دارد. اختلاف ارزشی و تربیتی ناشی از این محیط‌ها، کودکان و نوجوانان را سردرگم می‌کند و در مرحله بعد این سردرگمی از آنان یک فرد منفعل می‌سازد طوری که توان دفاع از ارزش‌های و آرمان‌های خود را ندارند. یکی دیگر از رقبای تربیتی در مقابل خانواده، رسانه‌های ارتباطی جمعی است. حضور طیف سنی مختلف به شکل تقریبا دائمی در شبکه‌های اجتماعی و تاثیرپذیری مستقیم از این رسانه‌ها مدل تربیتی آنان را شکل می‌دهد. تربیتی که ناشی از هنجارها و ارزش‌هایی است که نه‌تنها مورد تایید خانواده نیست بلکه گاهی به کل ضد ارزشی است. مواردی مثل فردگرایی، مادیگرایی، روابط آزاد جنسی، زیر سوال بردن ارزش‌های فرهنگی و ملی جامعه… از این دست هستند. امروزه با وجود اشتغال زنان، کارکرد خانواده با محوریت نقش مادر در نگهداری و تربیت فرزند به حاشیه رفته است و با وجود رقیب شدن مهد کودک‌ها که گاه نقشی پررنگ‌تر از مادر (با توجه به حذف خانه و مادر در ساعات نسبتاً طولانی) ایفا می‌کنند، آسیب‌هایی در پی‌دارد که عدم شکل‌گیری اعتماد به نفس کودکان یکی از آن است. عدم اعتماد به نفس نیز آسیب‌های دیگری مثل اضطراب، ناامنی، عدم خودباوری و… را به دنبال دارد. بنابراین در برابر سیستم تربیتی خانواده رقبای جدید و قوی وجود دارد که میزان تاثیر آنها حتی گاهی از خانواده بیشتر است اگرچه با وجود ناگزیری دنیای کنونی در استفاده از تکنولوژی‌ها نمی‌توان به شکل کلی تاثیرات آن را حذف کرد اما والدین باید برای در امان ماندن فرزندان خود از “تاثیرات سوء و ضد ارزشی این رقبا” دائما تلاش کنند و آن را کاهش دهند. #به_قلم_خودم #تربیت