ربیع الاول، خرافهها و بدعتها
ربیعالاول، این ماه بعد از دو ماه حزن و اندوه، ماه سرور و شادی ائمه و مومنین است.
این ماه پر فیض که میلاد پیامبر گرامی اسلام و امام جعفر صادق (ع) را در خود دارد و با حوادثی چون هجرت پیامبر(ص)، لیلت المبیت، ازدواج پیامبر(ص) همراه است، متاسفانه شاهد خرافهها و بدعتهایی هستیم که به تدریج در برخی شهرها با اداب و مناسکی بدعتوار انجام میشود.
1. کوبین در هفت مسجد قبل از اذان صبح
از اعمال خرافه و بدعتهای عجیب در چند دهه اخیر است که با عرض تاسف رواج هم یافته است و آدابی هم به مرور به آداب مرسوم قبلی اضافه شده با عنوان “مراسم دقالباب” .
در این مراسم افرادی با در دست داشتن شمع و قبل از اذان صبح اول ربیع، پشت در مسجد میروند و در را میکوبند و اذکاری را زمزمه میکنند و این عمل را تا هفت مسجد ادامه میدهند و حاجات خود را طلب میکنند.
لازم است بدانیم، عموم مراجع نظرات خود را درباره خرافه بودن این بدعت اعلام نمودهاند از جمله رهبر انقلاب که در بیان آن پیشقدم بودند و از علماء و مراجع خواستند مقابل این خرافات بایستند.
2. استناد به حدیثی از پیامبر در اعلام پایان ماه صفر و بشارت به بهشت
برخی با استناد به حدیث مذکور و به بهانه مشمول بشارت پیامبر(ص) شدن در پیامرسانها و پیامهای خصوصیشان از هم سبقت میگیرند تا از قافله عقب نمانند.
در این مورد هم لازم است بدانیم که آیا اصولا حدیث پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) که میفرماید: «هر کسی مرا بخروج ماه صفر بشارت دهد من او را به بهشت بشارت میدهم». بشارت عام است یا خاص (فردی مشخص)؟
با مراجعه به اصل حدیث در کتب حدیثی بیان پیامبر گرامی بیانی خاص است که اصحاب را از مقام والای یک انسان بهشتی آگاه میکند و آن شخص صحابی ممتاز حضرت و یار امیر مومنان(ع) ابوذر غفاری است.
بنابراین گفتار پیامبر(ص) تصریح دارد به جناب ابوذر تا اصحاب را از مقام او و بهشتی بودن او آگاه کند زیرا در ادامه حدیث میفرماید تو را بواسطه دوستی عترتم کوچ میدهند، تنها زندگی میکنی و تنها از دنیا میروی… کسانی که پس از مرگ تو را تجهیز کنند بواسطه عملشان در بهشت با من خواهند بود.
و این در حالی است که خلیفه وقت از بدرقه ابوذر در زمان تبعید، منع کرده بود و تنها امیر مومنان، امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) او را بدرقه کردند و پس از مرکش نیز مالک اشتر و جمعی از یاران او ابوذر(ره) را کفن و دفن کردند.
پس اصل حدیث به اصطلاح علم حدیث بشارت عام ندارد تا هر فردی مشمول این بشارت باشد، بلکه اصولا هدف چیز دیگری است.
نکته آخری که میتوان با استناد به اصل حدیث (صرف نظر از ضعیف بودن یا نبودن، معجول بودن و یا نبودن…) و دقت در آن بیان کرد این است که با تاسی به صحابه گرامی پیامبر(ص) که حضرت جایگاهش را بیان نمودند، در یاری و محبت اهل بیت(ع) و ثابت قدم بودن در امر دین خدا، الگو بگیریم و چون او باشیم.